repulsus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | repulsŭs | repulsūs |
| Vocatif | repulsŭs | repulsūs |
| Accusatif | repulsum | repulsūs |
| Génitif | repulsūs | repulsuum |
| Datif | repulsūi ou repulsū |
repulsibus |
| Ablatif | repulsū | repulsibus |
repulsus \Prononciation ?\ masculin
- Réverbération, répercussion.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | repulsus | repulsă | repulsum | repulsī | repulsae | repulsă |
| Vocatif | repulse | repulsă | repulsum | repulsī | repulsae | repulsă |
| Accusatif | repulsum | repulsăm | repulsum | repulsōs | repulsās | repulsă |
| Génitif | repulsī | repulsae | repulsī | repulsōrŭm | repulsārŭm | repulsōrŭm |
| Datif | repulsō | repulsae | repulsō | repulsīs | repulsīs | repulsīs |
| Ablatif | repulsō | repulsā | repulsō | repulsīs | repulsīs | repulsīs |
repulsus \Prononciation ?\
- Participe passé de repello.
Références
- « repulsus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage