repaus
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| repaus \reˈpaws\ |
repausses \reˈpaw.ses\ |
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| repaus \ʁə'po\ |
repauss \ʁə'po\ |
repaus \reˈpaws\ ou \ʁə'po\ (graphie normalisée) masculin
- Repos.
E mon paubre repaus, onte lo trobarai ?
— (Marcelle Delpastre, Saumes pagans, 1974)- Et mon pauvre repos, où le trouverai-je ?
Variantes dialectales
- arrepòs (Aranais)
Apparentés étymologiques
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « repaus [Prononciation ?] »
- France (Clermont-Ferrand) : écouter « repaus [Prononciation ?] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Pierre Bonnaud, Nouveau Dictionnaire Général Français-Auvergnat, CRÉER, 1999, ISBN 2-909-797-32-5