rentá
: renta
Étymologie
- Dérivé de renta (« charpente »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | rentá | rentayá | rentatá |
| 2e du sing. | rental | rentayal | rentatal |
| 3e du sing. | rentar | rentayar | rentatar |
| 1re du plur. | rentat | rentayat | rentatat |
| 2e du plur. | rentac | rentayac | rentatac |
| 3e du plur. | rentad | rentayad | rentatad |
| 4e du plur. | rentav | rentayav | rentatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
rentá \rɛnˈta\ ou \renˈta\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « rentá [rɛnˈta] »
Références
- « rentá », dans Kotapedia