referent
Étymologie
- Du latin referens (« rapportant, référant »).
Nom commun 1
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | referent | referenti |
| Génitif | referenta | referentů |
| Datif | referentovi | referentům |
| Accusatif | referenta | referenty |
| Vocatif | referente | referenti |
| Locatif | referentovi | referentech |
| Instrumental | referentem | referenty |
referent \Prononciation ?\ masculin animé (pour une femme, on dit : referentka)
- Rapporteur, référendaire, référent.
Estébáčtí referenti sepisovali protokoly z výslechů nikoli podle toho, co obviněný vypovídal, ale podle toho, co v nich potřebovali mít.
— (Lidové noviny, 2 novembre 2007)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Nom commun 2
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | referent | referenty |
| Génitif | referentu | referentů |
| Datif | referentu | referentům |
| Accusatif | referent | referenty |
| Vocatif | referente | referenty |
| Locatif | referentu | referentech |
| Instrumental | referentem | referenty |
referent \Prononciation ?\ masculin inanimé
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage