recitar
Étymologie
- Du latin recitare.
Verbe
recitar
- Réciter, rapporter, raconter.
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan
Étymologie
- Du latin recitare.
Verbe
recitar [rəsiˈta], [resiˈtaɾ] 1er groupe (voir la conjugaison)
- Réciter.
Com evident experiència mostra, la debilitat de la nostra memòria, sotsmetent fàcilment a oblivió no solament los actes per longitud de temps envellits, mas encara los actes frescs de nostres dies, és estat doncs molt condecent, útil e expedient deduir en escrit les gestes e històries antigues dels homens forts e virtuosos, com sien espills molt clars, exemples e virtuosa doctrina de nostra vida, segons recita aquell gran orador Tul·li
— (Joanot Martorell, Tirant lo blanc, prologue)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Prononciation
- catalan oriental : [rəsiˈta]
- valencien : [resiˈtaɾ]
- catalan nord-occidental : [resiˈta]
Espagnol
Étymologie
Verbe
recitar [reθiˈtaɾ], [resiˈtaɾ] 1er groupe (voir la conjugaison)
Étymologie
- Du latin recitare.
Verbe
recitar \rɛ.ʦi.ˈtar\
Étymologie
- Du latin recitare.
Verbe
recitar [resiˈta] 1er groupe (voir la conjugaison) (graphie normalisée)
Prononciation
- occitan moyen, languedocien standard : [resiˈta]
- provençal : [ʁesiˈta]
- France (Béarn) : écouter « recitar [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
Portugais
Étymologie
- Du latin recitare.
Verbe
recitar \ʀɨ.si.tˈaɾ\ (Lisbonne) \xe.si.tˈa\ (São Paulo) transitif 1er groupe (voir la conjugaison)
- Réciter.
(o rapaz) acabou recitando-me versos. A viagem era curta, e os versos pode ser que não fossem inteiramente maus. Sucedeu, porém, que, como eu estava cansado, fechei os olhos três ou quatro vezes; tanto bastou para que ele interrompesse a leitura e metesse os versos no bolso.
— (Machado de Assis, traduit par Anne-Marie Quint, Dom Casmurro, Edições Câmara, Brasília, 2017)- (le gars) finit par me réciter des vers. Le voyage était bref, et peut-être les vers n’étaient-ils pas tout à fait mauvais. Néanmoins, comme j’étais fatigué, il m’arriva de fermer les yeux trois ou quatre fois ; il n’en fallut pas plus pour qu’il interrompît sa lecture et rentrât ses vers dans sa poche.
Notes
- Cette forme est celle de l’infinitif impersonnel, de la première et de la troisième personne du singulier de l’infinitif personnel, ainsi que de la première et de la troisième personne du singulier du futur du subjonctif.
Dérivés
Apparentés étymologiques
- recitação
- recitante
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- Lisbonne : \ʀɨ.si.tˈaɾ\ (langue standard), \ʀɨ.si.tˈaɾ\ (langage familier)
- São Paulo : \xe.si.tˈa\ (langue standard), \ʁe.si.tˈa\ (langage familier)
- Rio de Janeiro : \ɦe.si.tˈaɾ\ (langue standard), \ɦe.si.tˈa\ (langage familier)
- Maputo : \re.si.tˈaɾ\ (langue standard), \re.si.tˈaɾ\ (langage familier)
- Luanda : \χe.si.tˈaɾ\
- Dili : \rɨ.si.tˈaɾ\
Références
- « recitar », dans le Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.
- « recitar », dans le Dicionário Aulete Digital.
- « recitar », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage