ravan
: rávan
Français
Étymologie
- De l’occitan ravan.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| ravan | ravans |
| \Prononciation ?\ | |
ravan \Prononciation ?\ masculin
- (Occitanie) (Familier) Tacot, vieillerie.
Traductions
Prononciation
- francitan : [ʁaˈvãᵑ]
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
- Mistral indique ravanh en ancien occitan.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| ravan \raˈβa\ |
ravans \raˈβas\ |
ravan [raˈβa] (graphie normalisée) masculin
- (Pêche) Fretin, blanchaille, petits poissons de différentes espèces que l’on vend à bas prix.
- Rebut, choses mêlées et de peu de valeur, chiffons, vieux meubles.
- (Textile) Peignon, étoupe qui se sépare du chanvre lorsqu’on l’habille.
Vocabulaire apparenté par le sens
- 1
- ravalha
- ravanalha
- peissalha
- 2
- rafatalha
- ravaudalha
- 3
- penchinadura
- recolina
Prononciation
Références
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Étymologie
Adjectif
ravan/раван \Prononciation ?\
Nom commun
ravan/раван \Prononciation ?\ féminin