rahvaanomainen
Étymologie
- Dérivé de rahvas (« bas peuple »), avec le suffixe -omainen.
Adjectif
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | rahvaanomainen | rahvaanomaiset |
| Génitif | rahvaanomaisen | rahvaanomaisten rahvaanomaisien |
| Partitif | rahvaanomaista | rahvaanomaisia |
| Accusatif | rahvaanomainen [1] rahvaanomaisen [2] |
rahvaanomaiset |
| Inessif | rahvaanomaisessa | rahvaanomaisissa |
| Illatif | rahvaanomaiseen | rahvaanomaisiin |
| Élatif | rahvaanomaisesta | rahvaanomaisista |
| Adessif | rahvaanomaisella | rahvaanomaisilla |
| Allatif | rahvaanomaiselle | rahvaanomaisille |
| Ablatif | rahvaanomaiselta | rahvaanomaisilta |
| Essif | rahvaanomaisena | rahvaanomaisina |
| Translatif | rahvaanomaiseksi | rahvaanomaisiksi |
| Abessif | rahvaanomaisetta | rahvaanomaisitta |
| Instructif | — | rahvaanomaisin |
| Comitatif | — | rahvaanomaisine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | rahvaanomaiseni | rahvaanomaisemme |
| 2e personne | rahvaanomaisesi | rahvaanomaisenne |
| 3e personne | rahvaanomaisensa | |
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | rahvaanomainen |
| Comparatif | rahvaanomaisempi |
| Superlatif | rahvaanomaisin |
rahvaanomainen \ˈrɑhʋɑːnˌomɑinen\ , [ˈrɑx.ʋɑːn.ˌo.mɑi.nen]
Forme d’adjectif
rahvaanomainen \ˈrɑhʋɑːnˌomɑinen\
- Accusatif II singulier de rahvaanomainen.