równoleżnik
Étymologie
- Dérivé de równoległy, avec le suffixe -nik.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | równoleżnik | równoleżniki |
| Vocatif | równoleżniku | równoleżniki |
| Accusatif | równoleżnik | równoleżniki |
| Génitif | równoleżnika | równoleżników |
| Locatif | równoleżniku | równoleżnikach |
| Datif | równoleżnikowi | równoleżnikom |
| Instrumental | równoleżnikiem | równoleżnikami |
równoleżnik \ruv.nɔˈlɛʐ.ɲik\ masculin inanimé
- (Géographie) Parallèle.
Antonymes
- południk (« méridien »)
Prononciation
- Varsovie (Pologne) : écouter « równoleżnik [Prononciation ?] »
Voir aussi
- równoleżnik sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)
Références
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : równoleżnik. (liste des auteurs et autrices)