quitament

Étymologie

Dérivé de quita, avec le suffixe -ment.

Adverbe

Adverbe
quitament
\ˌki.to̯.ˈmen\

quitament \ˌki.to̯.ˈmen\ (graphie normalisée)

  1. Seulement.
    • Cossí vos aimariái, respondèt ela, sabi pas quitament qui sètz ?  (André Lagarde, Tres palometas blancas, 2003)
      Comment vous aimerais-je, répondit-elle, je ne sais pas seulement qui vous êtes ?
    • I seriái demorada, quitament per dormir se m’avián gardada.  (Sèrgi Gairal, Las vacanças de Pascas, 2013)
      J’y serais restée, seulement pour dormir s’ils m'avaient gardée.
  2. Quittement, sans frais.

Nom commun

Singulier Pluriel
quitament
\ki.ta.ˈmen\
quitaments
\ki.ta.ˈmens\

quitament [ki.ta.ˈmen] (graphie normalisée) masculin

  1. Séparation, divorce.

Références