pykać

Étymologie

D’une onomatopée[1] ou apparenté à pycha bouffée d’orgueil »)[2], au russe пыхать, pýxať fumer, inhaler de la fumée »).

Verbe

pykać \Prononciation ?\ imperfectif (perfectif : pyknąć) (voir la conjugaison)

  1. Bouffer, enfler les joues.
  2. Prendre une bouffée de fumée, fumer.
    • Odwróciła się na pięcie i stanęła jak wryta, natrafiając na sympatycznego staruszka w białym garniturze który wesoło pykał fajką.  (Próżnia)
      …qui fumait sa pipe.

Dérivés

  • pykanie

Prononciation

Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )


Paronymes

Références

  1. « pykać », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927
  2. « pycha », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927