purgá
 : purga
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe purgar | ||
|---|---|---|
| Impératif | Présent | |
| (vos) purgá | ||
purgá \puɾˈɣa\
- Deuxième personne du singulier (vos) de l’impératif de purgar.
Prononciation
- Madrid : \puɾˈɣa\
- Mexico, Bogota : \p(u)ɾˈɣa\
- Santiago du Chili, Caracas : \puɾˈɣa\
Étymologie
- Dérivé de purga (« pot-de-vin »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | purgá | purgayá | purgatá | 
| 2e du sing. | purgal | purgayal | purgatal | 
| 3e du sing. | purgar | purgayar | purgatar | 
| 1re du plur. | purgat | purgayat | purgatat | 
| 2e du plur. | purgac | purgayac | purgatac | 
| 3e du plur. | purgad | purgayad | purgatad | 
| 4e du plur. | purgav | purgayav | purgatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
purgá \purˈga\ bitransitif
- Verser en pot-de-vin.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « purgá [purˈga] »
Références
- « purgá », dans Kotapedia