puidá
Étymologie
- Dérivé de puida (« peine, état de peine »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | puidá | puidayá | puidatá |
| 2e du sing. | puidal | puidayal | puidatal |
| 3e du sing. | puidar | puidayar | puidatar |
| 1re du plur. | puidat | puidayat | puidatat |
| 2e du plur. | puidac | puidayac | puidatac |
| 3e du plur. | puidad | puidayad | puidatad |
| 4e du plur. | puidav | puidayav | puidatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
puidá \puiˈda\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « puidá [puiˈda] »
Références
- « puidá », dans Kotapedia