puñs
: puns
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | puñs | puñsoù |
| Adoucissante | buñs | buñsoù |
| Spirante | fuñs | fuñsoù |
puñs \ˈpỹsː\ masculin
- Puits.
N'em beuz ket a galoun da gounta dʼeocʼh pegen truezuz oa bet dʼeomp tenna an dud paour-ze er meaz euz ar puns.
— (Lan Inisan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, page 99)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Nʼem beus ket a galon da gontañ deocʼh pegen truezus oa bet deomp tennañ an dud paour-se er-maez eus ar puñs.
— (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 76)- Je nʼai pas le courage de vous raconter combien il nous a été pénible de retirer ces pauvres gens du puits.
Dérivés
- puñs-diskarg
- puñs-glav
- puñs-min
- puñsad
- puñsal
- puñsañ
- puñsat
- puñser
- puñserez
- puñserezh
- puñsiñ
- puñsour
- puñsourez
- touller-puñsoù
Voir aussi
- puñs sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 606a