prosectus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | prosectŭs | prosectūs |
| Vocatif | prosectŭs | prosectūs |
| Accusatif | prosectum | prosectūs |
| Génitif | prosectūs | prosectuum |
| Datif | prosectūi ou prosectū |
prosectibus |
| Ablatif | prosectū | prosectibus |
prosectus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | prosectus | prosectă | prosectum | prosectī | prosectae | prosectă |
| Vocatif | prosecte | prosectă | prosectum | prosectī | prosectae | prosectă |
| Accusatif | prosectum | prosectăm | prosectum | prosectōs | prosectās | prosectă |
| Génitif | prosectī | prosectae | prosectī | prosectōrŭm | prosectārŭm | prosectōrŭm |
| Datif | prosectō | prosectae | prosectō | prosectīs | prosectīs | prosectīs |
| Ablatif | prosectō | prosectā | prosectō | prosectīs | prosectīs | prosectīs |
prosectus \Prononciation ?\
Références
- « prosectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage