praemonitus
Latin
Étymologie
- Déverbal de praemoneo, dérivé de praemonitum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | praemonitŭs | praemonitūs |
| Vocatif | praemonitŭs | praemonitūs |
| Accusatif | praemonitum | praemonitūs |
| Génitif | praemonitūs | praemonituum |
| Datif | praemonitūi ou praemonitū |
praemonitibus |
| Ablatif | praemonitū | praemonitibus |
praemonitus \Prononciation ?\ masculin
- Avertissement préalable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
- praemonitio
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | praemonitus | praemonită | praemonitum | praemonitī | praemonitae | praemonită |
| Vocatif | praemonite | praemonită | praemonitum | praemonitī | praemonitae | praemonită |
| Accusatif | praemonitum | praemonităm | praemonitum | praemonitōs | praemonitās | praemonită |
| Génitif | praemonitī | praemonitae | praemonitī | praemonitōrŭm | praemonitārŭm | praemonitōrŭm |
| Datif | praemonitō | praemonitae | praemonitō | praemonitīs | praemonitīs | praemonitīs |
| Ablatif | praemonitō | praemonitā | praemonitō | praemonitīs | praemonitīs | praemonitīs |
praemonitus \Prononciation ?\
Références
- « praemonitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage