porcʼhell

Étymologie

Du moyen breton porchell[1], emprunté au latin porcellus[2].

Forme de nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté porcʼhell percʼhell porcʼhelled
Adoucissante borcʼhell bercʼhell borcʼhelled
Spirante forcʼhell fercʼhell forcʼhelled

porcʼhell \ˈpɔrɣɛl\ masculin (pour la femelle, on dit : porcʼhellez)

  1. Porcelet.
    • Gwiz hag he nav forcʼhell all,
      E toullig dor an hocʼhsal,
      O sorocʼhal, o turial,
      O turial, o sorocʼhal.
       (Barzhaz Breizh –- Ar Rannoù, in Al Liamm, no 134, mai-juin 1969, page 180)
      La truie et ses neuf porcelets,
      À la porte de la porcherie,
      Grognant, fouissant,
      Fouissant, grognant.
    • Ar cʼhraou-mocʼh plijusañ a oa an hini m’ edo ennañ ar binvi gant ar percʼhell.  (A. ar B., Ur staj war ar maez, in Al Liamm, no 164, mai-juin 1974, page 243)
      La porcherie la plus agréable était celle où étaient les truies avec les porcelets.
  2. Pourceau.
    • Degouezhet eo er maerdi pemzek vloaz ’zo, treut evel ur cʼhilhog ha dicʼhoarzh evel ur vikel, bremañ ez eo ken lart hag ur porcʼhell hag e cʼhoari ar pennoù bras gant an notered e Leti ar Cʼhenwerzh, mat e tle bezañ ar plas.  (Yann Mikael, Ur sizhunvezh dispacʼh, in Al Liamm, no 142, septembre-octobre 1970, page 381)
      Il est arrivé à la mairie il y a quinze ans, maigre comme un coq et austère comme un vicaire, maintenant il est aussi gras qu’un cochon et joue les personnages importants avec les notaires à l’Hôtel du Commerce, la place doit être bonne.

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Victor Henry, Lexique étymologique des termes les plus usuels du breton moderne, J. Plihon et L. Hervé, Rennes, 1900lire sur wikisouce