ponger
Français
Étymologie
- De éponger.
Verbe
ponger \pɔ̃.ʒe\ intransitif 1er groupe (voir la conjugaison)
- Se pénétrer d’eau en parlant du cuir.
Prononciation
- France (Lyon) : écouter « ponger [Prononciation ?] »
- France (Lyon) : écouter « ponger [Prononciation ?] »
- Somain (France) : écouter « ponger [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
- « ponger », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877 → consulter cet ouvrage