perfumariá
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| perfumariá \peɾfymaˈɾjɔ\ | perfumariás \peɾfymaˈɾjɔs\ | 
perfumariá \peɾfymaˈɾjɔ\ (graphie normalisée) féminin
Apparentés étymologiques
Variantes dialectales
- perhumeria (Gascon)
Prononciation
- languedocien : [peɾfymaˈɾjɔ]
- provençal : [peʁfymaˈɾje]
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009 → Consulter en ligne