pennek
Étymologie
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | pennek |
| Comparatif | pennekocʼh |
| Superlatif | pennekañ |
| Exclamatif | pennekat |
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | pennek |
| Adoucissante | bennek |
pennek \ˈpɛnːɛk\
- Qui a une grosse tête.
- (Sens figuré) Têtu, entêté.
Bezañ pennek, avat, a zo lod ar re yacʼh e pep doare koulz hag hini an diskianted, [...].
— (Abeozen, Pircʼhirin kala-goañv, Al Liamm, 1986, page 12)- Être têtu, cependant, est le lot des gens sains en tout point ainsi que celui des insensés.
Re bennek e vezont ha, souezhus ha ma ’z eo, re galonek.
— (Aberhel, Alan MOOREHEAD - " Cooper's Creek ", in Al Liamm, no 128, mai-juin 1968, page 213)- Ils sont trop tétus et, aussi surprenant que cela est, trop courageux.
N’eus ket pennekocʼh eget un den hedro.
— (Youenn Drezen, Skol-louarn Veig Trebern I, Éditions Al Liamm, 1972, page 122)- Il n’y a pas plus entêté que quelqu’un d’inconstant.
- Soigneux.
Variantes orthographiques
- penneg (orthographe interdialectale)
Synonymes
- aheurtet
Dérivés
- penneg
- pennegezh
- pennegiñ
- pennek-ha-pennek
- pennek-ha-revrek
- pennekaat
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
pennek \penːek\
- Chat.