peculatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | peculatŭs | peculatūs |
| Vocatif | peculatŭs | peculatūs |
| Accusatif | peculatum | peculatūs |
| Génitif | peculatūs | peculatuum |
| Datif | peculatūi ou peculatū |
peculatibus |
| Ablatif | peculatū | peculatibus |
peculatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | peculatus | peculată | peculatum | peculatī | peculatae | peculată |
| Vocatif | peculate | peculată | peculatum | peculatī | peculatae | peculată |
| Accusatif | peculatum | peculatăm | peculatum | peculatōs | peculatās | peculată |
| Génitif | peculatī | peculatae | peculatī | peculatōrŭm | peculatārŭm | peculatōrŭm |
| Datif | peculatō | peculatae | peculatō | peculatīs | peculatīs | peculatīs |
| Ablatif | peculatō | peculatā | peculatō | peculatīs | peculatīs | peculatīs |
peculatus \Prononciation ?\
- Participe passé de peculor.
Références
- « peculatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage