peccans
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe pecco (« fauter »).
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | peccāns | peccāns | peccāns | peccāntēs | peccāntēs | peccāntia |
| Vocatif | peccāns | peccāns | peccāns | peccāntēs | peccāntēs | peccāntia |
| Accusatif | peccāntem | peccāntem | peccāns | peccāntēs | peccāntēs | peccāntia |
| Génitif | peccāntis | peccāntis | peccāntis | peccāntium | peccāntium | peccāntium |
| Datif | peccāntī | peccāntī | peccāntī | peccāntibus | peccāntibus | peccāntibus |
| Ablatif | peccāntī | peccāntī | peccāntī | peccāntibus | peccāntibus | peccāntibus |
peccāns \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | peccāns | peccāntēs |
| Vocatif | peccāns | peccāntēs |
| Accusatif | peccāntem | peccāntēs |
| Génitif | peccāntis | peccāntum |
| Datif | peccāntī | peccāntibus |
| Ablatif | peccāntĕ | peccāntibus |
peccāns \Prononciation ?\ masculin 3e déclinaison, imparisyllabique
Références
- « peccans », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage