pathicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien παθικός, pathikos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | pathicus | pathică | pathicum | pathicī | pathicae | pathică |
| Vocatif | pathice | pathică | pathicum | pathicī | pathicae | pathică |
| Accusatif | pathicum | pathicăm | pathicum | pathicōs | pathicās | pathică |
| Génitif | pathicī | pathicae | pathicī | pathicōrŭm | pathicārŭm | pathicōrŭm |
| Datif | pathicō | pathicae | pathicō | pathicīs | pathicīs | pathicīs |
| Ablatif | pathicō | pathicā | pathicō | pathicīs | pathicīs | pathicīs |
pathicus \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | pathicus | pathicī |
| Vocatif | pathice | pathicī |
| Accusatif | pathicum | pathicōs |
| Génitif | pathicī | pathicōrum |
| Datif | pathicō | pathicīs |
| Ablatif | pathicō | pathicīs |
pathicus \Prononciation ?\ masculin
- Sodomite, succube ; homme s’adonnant, ou se laissant faire, à la sodomie réceptive.
Aureli pathice.
— (Caton. 16, 2)- Ô giton d’Aurélius.
- « Comme dans toutes les associations à deux, l’un a le commandement, la direction ; l’autre la subordination, l’obéissance, l’exécution ; l’un est actif, l’autre passif. Les Anciens avaient déjà signalé parmi les pédérastes le cynœdus et le pathicus, l’incube et le succube. » – Dr Lacassagne, cité par Claude Courouve in Vocabulaire de l’homosexualité masculine, Payot, 1985)