particulară
Étymologie
- De particular.
Nom commun
| féminin | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé | 
| Nominatif Accusatif | particulară | particulara | particulare | particularele | 
| Datif Génitif | particulare | particularei | particulare | particularelor | 
| Vocatif | particularo | particularelor | ||
particulară \Prononciation ?\ féminin singulier (pour un homme, on dit : particular)
- Féminin de particular, particulière.
Forme d’adjectif
| Adjectif 4 formes | Singulier | Pluriel | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Masculin Neutre | Féminin | Masculin | Féminin Neutre | ||
| Nominatif Accusatif | Indéfini | particular | particulară | particulari | particulare | 
| Défini | particularul | particulara | particularii | particularele | |
| Datif Génitif | Indéfini | particular | particulare | particulari | particulare | 
| Défini | particularului | particularei | particularilor | particularelor | |
particulară \Prononciation ?\ féminin singulier
- Cas nominatif et accusatif féminin singulier de particular.