pancarta
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe pancarter | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on pancarta | ||
pancarta \pɑ̃.kaʁ.ta\
- Troisième personne du singulier du passé simple du verbe pancarter.
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| pancarta \panˈkaɾto̯\ |
pancartas \panˈkaɾto̯s\ |
pancarta \panˈkaɾto̯\ (graphie normalisée) féminin
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Patric Guilhemjoan, Diccionari etimologic / Dictionnaire étymologique (gascon), 2 tomes (A-G ISBN 978-2-86866-174-6, H-Z ISBN 978-2-86866-175-3), Per Noste, 2022