outrecuidante
Français
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| outrecuidante | outrecuidantes |
| \u.tʁə.kɥi.dɑ̃t\ | |
outrecuidante \u.tʁə.kɥi.dɑ̃t\ féminin (pour un homme, on dit : outrecuidant)
- (Par substantivation) Celle qui est outrecuidante.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | outrecuidant \u.tʁə.kɥi.dɑ̃\ |
outrecuidants \u.tʁə.kɥi.dɑ̃\ |
| Féminin | outrecuidante \u.tʁə.kɥi.dɑ̃t\ |
outrecuidantes \u.tʁə.kɥi.dɑ̃t\ |
outrecuidante \u.tʁə.kɥi.dɑ̃t\
- Féminin singulier de outrecuidant.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes