ontwijken
Néerlandais
Étymologie
- Dérivé par préfixation de wijken « céder ».
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | ontwijk | ontweek |
| jij | ontwijkt | |
| hij, zij, het | ontwijkt | |
| wij | ontwijken | ontweken |
| jullie | ontwijken | |
| zij | ontwijken | |
| u | ontwijkt | ontweek |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | ontwijkend | ontweken |
ontwijken \Prononciation ?\ transitif
- Éviter, esquiver.
Elkaar ontwijken.
- S’éviter (l’un l’autre).
Een vraag ontwijken.
- Éluder une question.
Synonymes
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,6 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « ontwijken [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]