onorario
Italien
Étymologie
- Du latin honorarius [1].
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | onorario \o.no.ˈra.rjo\ |
onorari \o.no.ˈra.ri\ |
| Féminin | onoraria \o.no.ˈra.rja\ |
onorarie \o.no.ˈra.rje\ |
onorario \o.no.ˈra.rjo\ masculin
- Honoraire.
- presidente onorario.
- président honoraire.
- professore onorario.
- professeur honoraire.
- diritto onorario.
- droit honoraire.
- presidente onorario.
Dérivés
- membro onorario (« membre d’honneur »)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| onorario \o.no.ˈra.rjo\ |
onorari \o.no.ˈra.ri\ |
onorario \o.no.ˈra.rjo\ masculin
- Honoraires, rétribution que l’on donne à quelqu’un qui exerce une profession libérale.
- onorario dell’avvocato.
- honoraires de l’avocat.
- onorario dell’avvocato.
Références
- [1] : Ottorino Pianigiani, Vocabolario Etimologico della Lingua Italiana, Società editrice Dante Alighieri di Albrighi / Segati, Rome / Milan, 1907 → consulter cet ouvrage