omarkú
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | omarkú | omarkuyú | omarkutú |
| 2e du sing. | omarkul | omarkuyul | omarkutul |
| 3e du sing. | omarkur | omarkuyur | omarkutur |
| 1re du plur. | omarkut | omarkuyut | omarkutut |
| 2e du plur. | omarkuc | omarkuyuc | omarkutuc |
| 3e du plur. | omarkud | omarkuyud | omarkutud |
| 4e du plur. | omarkuv | omarkuyuv | omarkutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
omarkú \ɔmarˈku\ ou \omarˈku\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « omarkú [omarˈku] »
Références
- « omarkú », dans Kotapedia