| Voir la conjugaison du verbe ocurrir |
| Subjonctif |
Présent |
que (yo) ocurrieran |
| que (tú) ocurrieran |
| que (vos) ocurrieran |
| que (él/ella/ello/usted) ocurrieran |
| que (nosotros-as) ocurrieran |
| que (vosotros-as) ocurrieran |
| que (os) ocurrieran |
| (ellos-as/ustedes) ocurrieran |
| Imparfait (en -ra) |
que (yo) ocurrieran |
| que (tú) ocurrieran |
| que (vos) ocurrieran |
| que (él/ella/ello/usted) ocurrieran |
| que (nosotros-as) ocurrieran |
| que (vosotros-as) ocurrieran |
| que (os) ocurrieran |
| (ellos-as/ustedes) ocurrieran |
| Imparfait (en -se) |
que (yo) ocurrieran |
| que (tú) ocurrieran |
| que (vos) ocurrieran |
| que (él/ella/ello/usted) ocurrieran |
| que (nosotros-as) ocurrieran |
| que (vosotros-as) ocurrieran |
| que (os) ocurrieran |
| (ellos-as/ustedes) ocurrieran |
| Futur |
que (yo) ocurrieran |
| que (tú) ocurrieran |
| que (vos) ocurrieran |
| que (él/ella/ello/usted) ocurrieran |
| que (nosotros-as) ocurrieran |
| que (vosotros-as) ocurrieran |
| que (os) ocurrieran |
| (ellos-as/ustedes) ocurrieran |