obventus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | obventŭs | obventūs |
| Vocatif | obventŭs | obventūs |
| Accusatif | obventum | obventūs |
| Génitif | obventūs | obventuum |
| Datif | obventūi ou obventū |
obventibus |
| Ablatif | obventū | obventibus |
obventus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | obventus | obventă | obventum | obventī | obventae | obventă |
| Vocatif | obvente | obventă | obventum | obventī | obventae | obventă |
| Accusatif | obventum | obventăm | obventum | obventōs | obventās | obventă |
| Génitif | obventī | obventae | obventī | obventōrŭm | obventārŭm | obventōrŭm |
| Datif | obventō | obventae | obventō | obventīs | obventīs | obventīs |
| Ablatif | obventō | obventā | obventō | obventīs | obventīs | obventīs |
obventus \Prononciation ?\
Références
- « obventus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage