nuvelá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | nuvelá | nuvelayá | nuvelatá |
| 2e du sing. | nuvelal | nuvelayal | nuvelatal |
| 3e du sing. | nuvelar | nuvelayar | nuvelatar |
| 1re du plur. | nuvelat | nuvelayat | nuvelatat |
| 2e du plur. | nuvelac | nuvelayac | nuvelatac |
| 3e du plur. | nuvelad | nuvelayad | nuvelatad |
| 4e du plur. | nuvelav | nuvelayav | nuvelatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
nuvelá \nuvɛˈla\ ou \nuveˈla\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « nuvelá [nuvɛˈla] »
Références
- « nuvelá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.