notarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de nota, avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif notarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | notarius | notariă | notarium | notariī | notariae | notariă |
| Vocatif | notarie | notariă | notarium | notariī | notariae | notariă |
| Accusatif | notarium | notariăm | notarium | notariōs | notariās | notariă |
| Génitif | notariī | notariae | notariī | notariōrŭm | notariārŭm | notariōrŭm |
| Datif | notariō | notariae | notariō | notariīs | notariīs | notariīs |
| Ablatif | notariō | notariā | notariō | notariīs | notariīs | notariīs |
notarius \Prononciation ?\ masculin
- Alphabétique, relatif à l’alphabet.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | notarĭus | notariī ou notarī |
| Vocatif | notarī | notariī ou notarī |
| Accusatif | notarium | notariōs |
| Génitif | notariī ou notarī |
notariōrum |
| Datif | notariō | notariīs |
| Ablatif | notariō | notariīs |
notarius \Prononciation ?\ masculin 2e déclinaison
- Secrétaire, sténographe.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « notarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage