negotians
Latin
Étymologie
- substantivation du participe du verbe negotior (« négocier, faire des affaires »).
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāntēs | nĕgōtĭāntēs | nĕgōtĭāntia |
| Vocatif | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāntēs | nĕgōtĭāntēs | nĕgōtĭāntia |
| Accusatif | nĕgōtĭāntem | nĕgōtĭāntem | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāntēs | nĕgōtĭāntēs | nĕgōtĭāntia |
| Génitif | nĕgōtĭāntis | nĕgōtĭāntis | nĕgōtĭāntis | nĕgōtĭāntium | nĕgōtĭāntium | nĕgōtĭāntium |
| Datif | nĕgōtĭāntī | nĕgōtĭāntī | nĕgōtĭāntī | nĕgōtĭāntibus | nĕgōtĭāntibus | nĕgōtĭāntibus |
| Ablatif | nĕgōtĭāntī | nĕgōtĭāntī | nĕgōtĭāntī | nĕgōtĭāntibus | nĕgōtĭāntibus | nĕgōtĭāntibus |
nĕgōtĭāns \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
- Participe présent de nĕgōtior.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāntēs |
| Vocatif | nĕgōtĭāns | nĕgōtĭāntēs |
| Accusatif | nĕgōtĭāntem | nĕgōtĭāntēs |
| Génitif | nĕgōtĭāntis | nĕgōtĭāntum |
| Datif | nĕgōtĭāntī | nĕgōtĭāntibus |
| Ablatif | nĕgōtĭāntĕ | nĕgōtĭāntibus |
nĕgōtĭāns \Prononciation ?\ masculin 3e déclinaison, imparisyllabique
- Homme d'affaires, banquier.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « negotians », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage