narratus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | narratŭs | narratūs |
| Vocatif | narratŭs | narratūs |
| Accusatif | narratum | narratūs |
| Génitif | narratūs | narratuum |
| Datif | narratūi ou narratū |
narratibus |
| Ablatif | narratū | narratibus |
narratus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | narratus | narrată | narratum | narratī | narratae | narrată |
| Vocatif | narrate | narrată | narratum | narratī | narratae | narrată |
| Accusatif | narratum | narratăm | narratum | narratōs | narratās | narrată |
| Génitif | narratī | narratae | narratī | narratōrŭm | narratārŭm | narratōrŭm |
| Datif | narratō | narratae | narratō | narratīs | narratīs | narratīs |
| Ablatif | narratō | narratā | narratō | narratīs | narratīs | narratīs |
narratus \Prononciation ?\
- Participe passé de narro.
Références
- « narratus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage