narratus

Latin

Étymologie

Déverbal de narro, dérivé de narratum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif narratŭs narratūs
Vocatif narratŭs narratūs
Accusatif narratum narratūs
Génitif narratūs narratuum
Datif narratūi
ou narratū
narratibus
Ablatif narratū narratibus

narratus \Prononciation ?\ masculin

  1. Narration.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif narratus narrată narratum narratī narratae narrată
Vocatif narrate narrată narratum narratī narratae narrată
Accusatif narratum narratăm narratum narratōs narratās narrată
Génitif narratī narratae narratī narratōrŭm narratārŭm narratōrŭm
Datif narratō narratae narratō narratīs narratīs narratīs
Ablatif narratō narratā narratō narratīs narratīs narratīs

narratus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de narro.

Références