naavdá
Étymologie
- Dérivé de naav (« bout »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | naavdá | naavdayá | naavdatá |
| 2e du sing. | naavdal | naavdayal | naavdatal |
| 3e du sing. | naavdar | naavdayar | naavdatar |
| 1re du plur. | naavdat | naavdayat | naavdatat |
| 2e du plur. | naavdac | naavdayac | naavdatac |
| 3e du plur. | naavdad | naavdayad | naavdatad |
| 4e du plur. | naavdav | naavdayav | naavdatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
naavdá \naavˈda\ intransitif
- Aboutir à.
Notes
Il s’agit d’un verbe intransitif à complément de valeur. C’est-à-dire qu’il admet un complément introduit par la préposition vas.
Prononciation
- France : écouter « naavdá [naavˈda] »
Références
- « naavdá », dans Kotapedia