myöhä
Étymologie
- Dérivé de *myö.
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | myöhä |
| Comparatif | myöhempi |
| Superlatif | myöhin |
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | myöhä | myöhät |
| Génitif | myöhän | myöhien myöhäin (rare) |
| Partitif | myöhää | myöhiä |
| Accusatif | myöhä [1] myöhän [2] |
myöhät |
| Inessif | myöhässä | myöhissä |
| Élatif | myöhästä | myöhistä |
| Illatif | myöhään | myöhiin |
| Adessif | myöhällä | myöhillä |
| Ablatif | myöhältä | myöhiltä |
| Allatif | myöhälle | myöhille |
| Essif | myöhänä | myöhinä |
| Translatif | myöhäksi | myöhiksi |
| Abessif | myöhättä | myöhittä |
| Instructif | — | myöhin |
| Comitatif | — | myöhine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | myöhäni | myöhämme |
| 2e personne | myöhäsi | myöhänne |
| 3e personne | myöhänsä | |
myöhä \ˈmyø.ɦæ\
- Tard, retard, avancé.
On jo myöhä.
- Il fait déjà tard.
myöhällä iällä
- à un âge avancé.
saapua myöhään.
- arriver tard.
saapua myöhässä.
- arriver en retard.
Dérivés
- myöhästyä
- myöhäinen
Forme d’adjectif
myöhä \ˈmyøhæ\
- Accusatif II singulier de myöhä.