murobá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | murobá | murobayá | murobatá |
| 2e du sing. | murobal | murobayal | murobatal |
| 3e du sing. | murobar | murobayar | murobatar |
| 1re du plur. | murobat | murobayat | murobatat |
| 2e du plur. | murobac | murobayac | murobatac |
| 3e du plur. | murobad | murobayad | murobatad |
| 4e du plur. | murobav | murobayav | murobatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
murobá \murɔˈba\ ou \muroˈba\ bitransitif
- Faire état de, signaler.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « murobá [murɔˈba] »
Références
- « murobá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.