mostèla
Étymologie
- Du latin mŭstēla.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| mostèla \musˈtɛlo\ | mostèlas \musˈtɛlos\ | 
mostèla \musˈtɛlo\ (graphie normalisée) féminin
- (Zoologie) Belette.
Variantes
Synonymes
- panquèra (Aranais)
- polida
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « mostèla [musˈtɛlo] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Gui Benoèt, Las bèstias, lexic, IEO edicions, 2008, ISBN 978-2-85910-454-2