montpelhierenc
Étymologie
- Dérivé de Montpelhièr, avec le suffixe -enc.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | montpelhierenc \munpeˈʎjeɾeŋk\ |
montpelhierencs \munpeˈʎjeɾeŋt͡s\ |
| Féminin | montpelhierenca \munpeˈʎjeɾeŋ.ko̞\ |
montpelhierencas \munpeˈʎjeɾeŋ.ko̞s\ |
montpelhierenc \munpeˈʎjeɾeŋk\ (graphie normalisée)
Synonymes
Vocabulaire apparenté par le sens
Nom commun
montpelhierenc \munpeˈʎjeɾeŋk\ (graphie normalisée)
- (Linguistique) Montpelliérain, parler occitan de la région de Montpellier, sous-dialecte du languedocien.
Hyperonymes
- lengadocian (Dialecte)
- occitan meridional (Dialecte)
- occitan (Langue)
- occitan meridional (Dialecte)
Voir aussi
- Montpelhierenc (sosdialècte) sur l’encyclopédie Wikipédia (en occitan)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Loís Alibèrt, (oc) Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Institut d’Estudis Occitans/Institut d’Estudis Catalans, 1976, ISBN 2-85910-274-4