monarh
Étymologie
- Du grec μόναρχος, monarchos.
Nom commun
| masculin | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
| Nominatif Accusatif |
monarh | monarhul | monarhi | monarhii |
| Datif Génitif |
monarh | monarhului | monarhi | monarhilor |
| Vocatif | ||||
monarh \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : monarhină)
- (Politique) Dirigeant unique d'une monarchie, monarque.
In Țările Române, monarhii erau numiți voievozi.
- Dans les territoires roumains, les monarques étaient nommés voïvodes.
Dérivés
- a monarhi: « régner »
- monarhic : « monarchique »
- monarhie : « monarchie »
- monarhină : « monarque »
- monarhism : « monarchisme »
Synonymes
Références
- DEX online – Dicționare ale limbii române, 2004–2025 → consulter cet ouvrage