moler
: Moler
Français
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
moler \mɔ.le\ transitif 1er groupe (voir la conjugaison)
moler intransitif
- (Marine) Ne pas rester fixé [1].
- (Marine) En Méditerranée, faire vent arrière, avoir le vent en poupe [2].
Variantes orthographiques
Traductions
Prononciation
- France (Lyon) : écouter « moler [Prononciation ?] »
- Somain (France) : écouter « moler [Prononciation ?] »
Homophones
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
Espagnol
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « moler [Prononciation ?] »
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
moler \Prononciation ?\
Nom commun
moler \Prononciation ?\ masculin
Notes
- Forme et orthographe du dialecte surmiran.
Références
- Ambros Sonder, Mena Grisch, Vocabulari da Surmeir. Rumantsch-tudestg, tudestg-rumantsch, Leia Rumantscha, Coire, 1970