mocador
Catalan
Étymologie
- De mocar.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| mocador \mu.kə.ˈdo\ |
mocadors \mu.kə.ˈdos\ |
mocador masculin
- Mouchoir.
El vell va treure un mocador de la butxaca i es va netejar els ulls cansats.
— (Xisco González Peñalver, La Cova del Moix, page 59. 2018, ISBN 978-1983094972.)- Le vieux prit un mouchoir de sa poche et se nettoya les yeux fatigués.
Prononciation
- catalan central, baléare : \mu.kə.ˈdo\
- catalan nord-occidental : \mo.ka.ˈdo\
- valencien : \mo.ka.ˈdoɾ\ ou \mo.ka.ˈoɾ\
- roussillonnais : \mu.kə.ˈdu\
- Barcelone (Espagne) : écouter « mocador [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin mucatorium.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| mocador \mu.ka.ˈðu\ |
mocadors \mu.ka.ˈðus\ |
mocador \mu.ka.ˈðu\ (graphie normalisée) masculin
Variantes
- moucadou (graphie mistralienne)
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « mocador [mu.ka.ˈðu] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2