mirour
Breton
Étymologie
Dérivé de
mir
, avec le suffixe
-our
.
Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 146a)
:
mirer, mirour
pl.
ien
.
Nom commun
Mutation
Singulier
Pluriel 1
Pluriel 2
Non muté
mirour
mirourien
mirourion
Adoucissante
virour
virourien
virourion
mirour
\ˈmiːrur\
masculin
(pour une femme, on dit
:
mirourez
)
Conservateur
.
Variantes
mirer