mirbá
Étymologie
- Dérivé de mirba (« farce »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | mirbá | mirbayá | mirbatá | 
| 2e du sing. | mirbal | mirbayal | mirbatal | 
| 3e du sing. | mirbar | mirbayar | mirbatar | 
| 1re du plur. | mirbat | mirbayat | mirbatat | 
| 2e du plur. | mirbac | mirbayac | mirbatac | 
| 3e du plur. | mirbad | mirbayad | mirbatad | 
| 4e du plur. | mirbav | mirbayav | mirbatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « mirbá [mirˈba] »
Références
- « mirbá », dans Kotapedia