ministratorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de ministratus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ministratorius | ministratoriă | ministratorium | ministratoriī | ministratoriae | ministratoriă |
| Vocatif | ministratorie | ministratoriă | ministratorium | ministratoriī | ministratoriae | ministratoriă |
| Accusatif | ministratorium | ministratoriăm | ministratorium | ministratoriōs | ministratoriās | ministratoriă |
| Génitif | ministratoriī | ministratoriae | ministratoriī | ministratoriōrŭm | ministratoriārŭm | ministratoriōrŭm |
| Datif | ministratoriō | ministratoriae | ministratoriō | ministratoriīs | ministratoriīs | ministratoriīs |
| Ablatif | ministratoriō | ministratoriā | ministratoriō | ministratoriīs | ministratoriīs | ministratoriīs |
ministratorius \Prononciation ?\
- Relatif au service de la table.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « ministratorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage