ministeri
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | ministeri | ministerit |
| Génitif | ministerin | ministerien ministereiden ministereitten |
| Partitif | ministeriä | ministereitä ministerejä |
| Accusatif | ministeri [1] ministerin [2] |
ministerit |
| Inessif | ministerissä | ministereissä |
| Illatif | ministeriin | ministereihin |
| Élatif | ministeristä | ministereistä |
| Adessif | ministerillä | ministereillä |
| Allatif | ministerille | ministereille |
| Ablatif | ministeriltä | ministereiltä |
| Essif | ministerinä | ministereinä |
| Translatif | ministeriksi | ministereiksi |
| Abessif | ministerittä | ministereittä |
| Instructif | — | ministerein |
| Comitatif | — | ministereine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | ministerini | ministerimme |
| 2e personne | ministerisi | ministerinne |
| 3e personne | ministerinsä | |
ministeri \ˈministeri\
Dérivés
- kauppaministeri — ministre du commerce
- ympäristöministeri — ministre de l’environnement
Forme de nom commun
ministeri \ˈministeri\
- Accusatif II singulier de ministeri.
Italien
Forme de nom commun
ministeri masculin pluriel
- Pluriel de ministero