minié
Étymologie
- Dérivé de minia (« conviction »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | minié | minieyé | minieté |
| 2e du sing. | miniel | minieyel | minietel |
| 3e du sing. | minier | minieyer | minieter |
| 1re du plur. | miniet | minieyet | minietet |
| 2e du plur. | miniec | minieyec | minietec |
| 3e du plur. | minied | minieyed | minieted |
| 4e du plur. | miniev | minieyev | minietev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
minié \miniˈɛ\ ou \miniˈe\ intransitif
- Avoir des convictions.
Prononciation
- France : écouter « minié [miniˈɛ] »
Références
- « minié », dans Kotapedia