mimes
Français
Forme de nom commun 1
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| mime | mimes |
| \mim\ | |
mimes \mim\ masculin
- Pluriel de mime (représentation).
Forme de nom commun 2
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin et féminin |
mime | mimes |
| \mim\ | ||
mimes \mim\ masculin et féminin identiques
- Pluriel de mime (personne).
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe mimer | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu mimes | ||
| Subjonctif | Présent | |
| que tu mimes | ||
mimes \mim\
Prononciation
- \mim\
- Lyon (France) : écouter « mimes [Prononciation ?] »
Homophones
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe mimar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que (tú) mimes | ||
mimes \ˈmi.mes\
- Deuxième personne du singulier (tú) du présent du subjonctif de mimar.
Prononciation
- Madrid : \ˈmi.mes\
- Séville : \ˈmi.meh\
- Mexico, Bogota : \ˈmi.m(e)s\
- Santiago du Chili, Caracas : \ˈmi.meh\
- Montevideo, Buenos Aires : \ˈmi.mes\
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe mimar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que tu mimes | ||
mimes \ˈmi.mɨʃ\ (Lisbonne) \ˈmi.mis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent du subjonctif de mimar.