mimú
Étymologie
- Dérivé de mimu (« aigreur, état d’aigrissement, état tourné »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | mimú | mimuyú | mimutú | 
| 2e du sing. | mimul | mimuyul | mimutul | 
| 3e du sing. | mimur | mimuyur | mimutur | 
| 1re du plur. | mimut | mimuyut | mimutut | 
| 2e du plur. | mimuc | mimuyuc | mimutuc | 
| 3e du plur. | mimud | mimuyud | mimutud | 
| 4e du plur. | mimuv | mimuyuv | mimutuv | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
mimú \miˈmu\ intransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « mimú [miˈmu] »
Références
- « mimú », dans Kotapedia