miauen
: Miauen
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich miaue |
| 2e du sing. | du miaust | |
| 3e du sing. | er/sie/es miaut | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich miaute |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich miaute |
| Impératif | 2e du sing. | miaue miau! |
| 2e du plur. | miaut! | |
| Participe passé | miaut | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
miauen \miˈaʊən\ intransitif (voir la conjugaison)
- (Cris d’animaux) Miauler.
Synonymes
Prononciation
- Berlin : écouter « miauen [miˈaʊ̯ən] »
- Allemagne (Berlin) : écouter « miauen [miˈaʊ̯ən] »
Voir aussi
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en allemand, sous licence CC BY-SA 4.0 : miauen. (liste des auteurs et autrices)